آموزشگاه زبان کجا برم؟

خب، آموزشگاه زبان کجا برم؟

خیلی ها از بچگی آموزشگاه زبان میرند ولی هنوز بلد نیستن درست صحبت بکنند… خیلی ها با شور و انگیزه زیادی رفتن و آموزشگاه زبان ثبت نام کردن اما بعد از یکی دو ترم، کلاس رو رها کردند دلیلش هم احتمالا کیفیت پایین موسسه یا اخلاق بد دبیرش بوده و اونها رو از زبان زده کرده.

خشت اول چو نهد معمارکج           تا ثریا میرود دیوار کج

خب اینجا میخوایم یادبگیریم اولین خشت یادگیری زبان رو درست بگذاریم تا ساختمان زبان مون یک برج زیبا باشه بعد از یک سال، نه اینکه قبل از اینکه به ساخت طبقه دومش برسه فروبریزه!! 

  کانون زبان ایران، سفیر، جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران، ایران کانادا، ایران اروپا، ایران استرالیا، شکوه و غیره…

با وجود این همه آموزشگاه زبان در سطح شهر من بهتون حق میدم که بگید انتخاب کلاس زبان خوب سخته.

ببینید من در اینجا فقط از تجربیات خودم صحبت میکنم و ممکنه بعضی جاهای حرفام مخالف نظر خیلی های دیگه باشه، مسیری که رفتم رو اینجا تشریح میکنم.

نکته اول:  ببینید، تعداد افراد کلاس نباید بیش از اندازه باشه.

(مصداق بارزش جهاددانشگاهیه تهرانه که ۱۸ نفر در یک کلاس بودیم یک ترم!- شعبه ی توی کوچه رشتچی در انقلاب من میرفتم)

بین ۴ تا ۹ نفر مناسب هستش. شما باید فرصت بکنید که صحبت کنید در کلاس، تا صحبت نکنید راه نمی افتید. اگر در کلاس های ریاضی و ادبیات و فیزیک دبیرستان یا دانشگاه بچه محجوبی بودید و ساکت یه گوشه مینشستید و جزوه های خوبی مینوشتید و تمارین رو به موقع حل میکردید، اینجا باید یه کار دیگه هم بکنید علاوه بر حل تمارین و نوشتن جزوه خوب و اون هم نخود هر آش بودن هست!

هر بحثی که باز شد شما اظهار نظر کنید، شاید شما آقا هستید و مثلا یک بحثی بین خانم ها راه میفته راجع به مد و لباس، و شما حالتون به هم میخوره از دیدن این منظره!(شبیه اتفاقی که وقتی زن ها باهم میرن خرید اونجا پیش میاد!)، شما در این شرایط حتما باید وارد صحبت بشید! یه راهی پبدا کنید من نمیدونم چجوری! اگر چیزی به نظرتون نرسید، سوال بپرسید راجع به داستانی که داشتن تعریف میکردن.

سوال سازی و سوال پرسیدن در زبان انگلیسی یکی از مهم ترین مباحث هست حتما به اندازه کافی تمرین کنید. پس چی شد؟! نخود هرآش باش لطفا خواهشا، ساکت نباش سر کلاس. 

پس کلاس زبانی میریم که افرادش بین ۴ تا حداکثر۹ نفر باشه. این از این!

---

نکته دوم: نگاه کنید ببینید چه جور آدم هایی میان توی اون موسسه ثبت نام میکنند.

مثلا توی کلاس های جهاد دانشگاهی(بذارید خاطره هم میگم جلوتر، صبر داشته باشید!) انواع مختلف آدم ها از بیزنسمن ای که چند بار در ماه سفر های تجاری به دیگر کشور ها داره گرفته تا دانشجوی دانشکده خلبانی و مدیر یک خبرگذاری ایرانی که خودش عرب هست و فارسی به زور صحبت میکنه شرکت میکنند!(دوستان خوبی هم شدیم با هم!)

اما مثلا کانون زبان ایران(آی ال آی) شعبه ی ولیعصرش- که توی خیابون رشت هست کنار دانشگاه پلی تکنیک- اگر شما برید ثبت نام کنید میبینید که اکثر افراد دانش آموز و دانشجو و بعضا پیک موتوری اند!(البته من فقط دارم راجع به این شعبش حرف میزنم واینم بگم که کانون زبان جزو موسسات متوسط رو به بالاست در کل.)

البته افراد فرهیخته هم هستن بین کسانی که ثبت نام میکنند اونجا، اما بهتره بدونید قسمت نوجوان و بزرگسال باهم سر کلاس میرند! مثلا اون کلاسی که من بودم، از پسر۱۳ ساله بود تا آقای ۴۰ ساله!

رنج سنی افراد رعایت نمیشه و این میتونه اذیت کننده باشه برای شما.

(بله درست حدس زدید کلاس های کانون زبان تفکیک جنسیتی داره و دختر و پسر کلاس هاشون جداست)

البته کتابهای کانون زبان واقعا فوق العاده ست، یعنی اگر یک شعبه ی خوب کانون زبان نزدیک خونتون بتونید پیدا کنید میتونه یک انتخاب معقولانه باشه ثبت در اونجا.(دقت کنید که گفتم شعبه ی خوب، شعبه ایه که اکثر قریب به اتفاق کسانی که رفته اند اونجا راضی اند)

و اما یک نکته ی مهم!!!!!

شنیدید میگند فلان شخص یا فلان جا شهره ی عام و خاصه؟

آموزشگاه هایی هم هستند که خیلی شهره ی عام نیستن!

(بین خواص شهره اند نه عوام)

یعنی یک سری افرادراضی از کیفیت کار این آموزشگاه رو به همدیگه معرفی میکنند و به این شکل زبان آموزان جدید در آموزشگاه ثبت نام میکنند و آموزشگاه هم هرگز هزینه گزاف تبلیغات خرج نمیکنه و در عوض به حقوق دبیرانش اضافه میکنه تا کیفیت کارش بالاتر بره و در نتیجه رضایت زبان آموزان، و در دوباره معرفی شدن به افراد جدید توسط زبان آموزان راضی!

شما هرگز نامی از این آموزشگاه ها نمیشنوید مگر اینکه یکی از دوستان یا آشنایانتون رفته باشه و بیاد و شمارو خبر کنه که همچین جایی هم هست!

اگر شما هم مثل من و خیلی های دیگه از خواص نیستید، بهتره چارتا از خواص رو بشناسید که لااقل احتمال باخبر شدن از چنین جاهایی براتون زیاد بشه!، نه فقط در زمینه ی آموزشگاه زبان انگلیسی، در همه چیز بهترین چیز ها برای خواص هست البته این به این معنی نیست که بهترین چیز ها لزوما گرون ترین هم باشندها!

خواص بودن هم به این معنی نیست که طرف حتما باید شهرداری معاون وزیری چیزی باشه ها! هر کسی که جزو ۱۰ درصد برتر حیطه کار خودش باشه، در اون زمینه جزو خواص هست و میتونید از نظرش استفاده کنید.

این چند خط رو اگر نخونید چیزی از دست نمیدید، کمی خاطره میخوام بگم از دوران کاری خودم و شاید براتون بی فایده باشه، برای دوستان نزدیکم و کسانی که کنجکاوی زیادی دارند مینویسم:

من ۳ سال پیش توی یک شرکتی نماینده فروش بودم، اونجا توی یکی از جلسات هفتگی که تمام نمایندگان و مدیر فروش در یک دفتر جمع شده بودیم و به صحبت های مدیرفروشمون(سلام آقای ره انجام!) گوش میدادیم، صحبت از یکی از فروشنده ها به میون اومد که خیلی کارش درسته و همه مشتری ها دنبال اسم اون رو میگردند، اینجا بود که من با آقای فروشنده طلایی آشنا شدم.

یکی دو روز بعد که یک روز سخت رو گذرونده بودم و از صبح توی دفتر مشغول کار بودم نزدیک غروب بود که تقریبا همه رفته بودند و فقط من توی اتاق تلفن ها بودم، دیدم که آقای فروشنده طلایی وارد شد و انگار چند تا تماس داشت که باید با تلفن دفتر میگرفت، در خلال تماس هایی که هر دو میگرفتیم گه گداری فرصتی پیش می اومد که باهم دیگر صحبت کنیم.

من از علاقه ام به زبان گفتم و اینکه ای کاش رشته دانشگاه رو زبان انتخاب میکردم و دوست دارم از مهندسی عمران انصراف بدم و این حرفا(این روضه ی انصراف از دانشگاه رو به هر کسی که میرسیدم میخوندم براش!)

فهمیدم رتبه ۲ رقمی آزمون ارشد اورده و داره برای اپلای کارهاش رو انجام میده. خیلی عجیب بود با وجود این همه درس و خانواده و فلان و بیسار، فروشنده ی برتر هم شده بود!

وقتی فهمید به زبان علاقه دارم و حد این علاقه تا جایی هست که دارم دو تا کلاس زبان رو همزمان میرم، از جاش بلند شد و شروع کرد به مصاحبه به زبان انگلیسی با من!

دفتر خالی بود و خداروشکر راحت صحبت کردیم! سطح زبانش از من بهتر بود، مکالمش خیلی قوی تر بود، من یک ایراد گرامری ازش گرفتم و حفظ آبرو کردم(!) ولی انصافا سرعت و روان بودنش توی صحبت من رو تحت تاثیر قرار داد. گفت که یک کلاسی هست توی امیرآباد شمالی که یک فرد آمریکایی تاسیسش کرده و اگر بری اونجا خودش شخصا تعیین سطحت میکنه وکلی تعریف کرد ازش.

این موند توی ذهن من تا یکسال بعدش، یک سال بعد به سرم زد برم و این آموزشگاه رو ببینم. یک روز زنگ زدم وقت مصاحبه گرفتم و رفتم ثبت نام کردم و کف بر شدم….

افرادی که توی این اموزشگاه (نسبتا مخفی!) ثبت نام میکردند همه خاص بودند. حداقل از افراد برجسته صنف خودشون بودند، دانشجویان دانشگاه تهران و امیرکبیر، مدیر وبسایت و اپلیکیشن هاتگرام(نسخه ای از تلگرام) که به ما گفت دانلود با خط همراه اول از هاتگرام رایگان هست! اینو که گفت همه ساکت شدند سرکلاس(!)، گفت بهشون اجازه نمیدن که این قابلیت رو اعلام عمومی کنند. و من که خودم به شخصه از خجالتش در اومدم و چندین گیگ رو حلال کردم!

یکی دیگه از بچه ها  که پدرش یک کارخونه دار بود و میگفت هر…(نمیتونم این رو بگم شرمنده!)… خود استاد درس (همون فرد موسس که هم مدیریت میکرد و هم هر ترم یک کلاس رو برمیداشت و تدریس میکرد، به صورت چرخشی هر چهار پنج ترم یکبار با ایشون کلاس داشتیم).

خود ایشون بیست سال بود که توی فارکس و بورس فعالیت میکرد و از خاطرات ترید هایی که کرده بود برامون میگفت(شما فکر کن این دامنه از مباحث مختلف به زبان انگلیسی چه دایره لغاتی رو به ما اضافه کرد!) ایشون پدرش ایرانی بوده و برای تحصیل میره امریکا و اونجا ازدواج میکنه و بچه دار میشه، و ایشون (استاد ما) تا نوجوانیش رو امریکا بوده و بعدش میاد ایران، خیلی شخص شوخ و معاشرتی ای هستش… من بخوام خاطرات این کلاس زبان رو بگم خودش یک کتاب میشه، شاید توی بخش خاطرات سایت بعدا در بارش نوشتم.

---

نکته سوم: به مسیر رفت و آمدتون دقت کنید.

اگر مبدا شما منزلتون هست، کلاس زبان به منزل دور نباشه؛ اگر بعد از اداره یا دانشگاه میخواین یک راست برین کلاس، خب این کلاس نباید به اداره  یا دانشگاهتون دور باشه. (پس شما میتونید علاوه بر اموزشگاه های نزدیک محل زندگیتون، آموزشگاه های نزدیک محل کار یا تحصیلتون رو هم در دایره انتخابتون قرار بدید)

خلاصه جایی برید که خیلی دور نباشه به شما.

طولانی بودن مسیر رفت و برگشت یکی از عوامل خیلی مهم و جدی در سرد شدن افراد از ادامه دادن کلاس زبان هستش. (نگید نگفتیا!)

---

نکته چهارم: از فلافلی مامان جون فلافل نخورید!

(کسب و کار زنجیره ای هرگز به فکر شما نیست به فکر جیب خودش هست.)

در نهایت باید بگم که کلاس زبانی نرید که حالت زنجیره ای داره.(منظور از حالت زنجیره ای این هست که تعدادشعبه هاش در کشور بیش ازده تاست)

مثلا آموزشگاه هرمس چند تا شعبه داره در کشور ولی تعداد شعبه هاش به ده تا نرسیده هنوز و کیفیتش بد نیست. بگذارید قشنگ توضیح بدم منظورم رو:

 یک فست فودی رو در نظر بگیرید، تا وقتی یک شعبه داره همه چیز خوبه، مواد اولیه رو میخره سرخ میکنه میفروشه درآمد داره و همه راضی اند(در بهترین شرایط)، حالا تصور کنین همین فست فودی هزار تا شعبه داره و به یک غول تبدیل شده در صنعت فست فود کشور، روزانه صدها نفر به هر شعبه مراجعه میکنند برای خوردن مثلا فلافل، خب این مجموعه بازارش رو تامین کرده و دیگه سلامت مشتری هاش براش مهم نیست، پول براش مهمه، فروش بیشتر و سریعتر براش مهمه، سبزی جات و گوجه ترشی رو که معمولا سلف سرویس هست رو با مواد  نگهداره تازه و براق نگه میداره تا ظاهر رو حفظ بکنه.

حالا یک فلافلی رو در نظر بگیرین که یک زن و شوهر در اون کار میکنند و با عشق آشپزی میکنند، با روغن سوخته و مواد نگهدارنده غذا تحویل مشتری نمیدن، با مشتری رفیق میشن و …

شما اگر بخواین فلافل بخورین قیمت ها یکسان باشه، کدوم رو ترجیح میدین؟ فلافلی مامان جون یا این فلافلی کوچک و سلامت؟

قطعا اگر به فکر سلامتی خودتون باشید مورد دوم رو انتخاب میکنید.

خب در مورد آموزشگاه زبان هم همین هست، تا وقتی تعداد شعبه ها کم هست یا اصلا تک شعبه ای هست آموزشگاه، در بیشتر موارد کیفیت آموزش خوب هست. ولی تعداد شعبه ها که زیاد میشه(سفیر، شکوه و غیره) کیفیت آموزش(کیفیت غذا) کاهش پیدا میکنه و اهمیتش کم میشه برای مدیریت مجموعه، و پول و درآمدزایی و گرفتن شاگرد بیشتر و تبلیغاتِ بیشتر اهمیت پیدا میکنه برای آموزشگاه.

کلاس زبانی برید که مدیریت خوبی داره، حواسش به دبیراش هست، دبیران از جون مایه میگذارند و مهمتر از همه، کسانی که در اون موسسه به عنوان زبان آموز ثبت نام میکنند انسان های فرهیخته ای باشند این مورد آخر از همه مهمتر است.

اگر شانس به شما رو نکرده و هیچ کس از دوستانتون نیومده سراغ شما و مژده بهتون بده که یکی از این آموزشگاه های خواص رو پیدا کرده، شما خودتون باید آستین بالا بزنید و جستجو کنید! فکر کنید رفتین یک شهر غریبه، ظهر شده و شما هنوز نهار نخوردین، دنبال یک رستورانی چیزی میگردین که غذا بخورید(اینهمه من مثال خوردن میزنم چون خودم شکمو هستم متاسفانه!)، رستوران الف و ب رو میبینید، از پشت شیشه نگاهی میاندازید و میبینید که رستوران الف رو کارگران ساختمون با لباس خاکی و پیرمرد های فرتوت و زوار در رفته پر کرده اند، کسانی که احتمالا به سلامتی خودشون اهمیت آنچنانی نمیدن. ولی رستوران ب رو نگاه میکنین و میبینین افراد سطح بالای جامعه مثلا قضات و مهندسین و تجار مشتری های این رستوران اند، ماشین های مدل بالا جلوی این رستوران پارک شده! شما کدوم رستوران رو انتخاب میکنید؟؟؟

مسلما اگر کیفیت برای شما ملاک باشه(که در آموزش و یادگیری هرچیزی بالاخص زبان انگلیسی باید کیفیت ملاک باشه نه کم هزینه کردن)، شما رستوران ب رو انتخاب میکنید. برای پیدا کردن کلاس زبان خوب هم همینطور است، خودتون وارد محیط موسسه مورد نظر بشید و با افراد صحبت کنید(با منشی صحبت نکنید!) سطح افراد رو ببینید و تصمیم بگیرید.گفتم با منشی صحبت نکنید منظورم این بود که از منشی موسسه سوال نپرسید که دبیرانتون دبیران خوبی هستند یانه!؟ یا سوالی که مربوط به کیفیت آموزش بشه، خب مسلما جواب میده بله دبیران ما بهترین دبیران هستند!!!

راجع به منشی تنها چیزی که سنجه ی خوبی هست برای برانداز کردن کیفیت کار موسسه، این هست که خدمتتون میگم(فوت کوزه گری!): اگر منشی موسسه زبان کاملا شاد و سرحال و خندان هست و با مراجعین با ادب و احترام برخورد میکنه، این یک نشانه بسیار مثبت هست که نشان میده این موسسه ارزش داره داخلش ثبت نام کنید، این حاصل تجربیات نه اندک من در زمینه شناخت موسسات زبان هستش و هیچ بیس علمی هم نداره!

حتی اگر منشی از ترس صاحب کارش به شما احترام بگذاره عیبی نداره این نشون میده که معلم هم همچین رویه ای رو پیش خواهد گرفت و از ترس صاحب کارش(مدیر مجموعه) هم که شده خوب کارش رو انجام میده، اگر کسی از کارکنان موسسه از مدیریت موسسه حساب نبره اون موسسه به درد لای جرز دیوار میخوره!

وقتی وارد موسسه شدین چیکار کنید دقیقا؟

وقتی وارد موسسه شدین و با یکی از افرادی که اونجا به عنوان زبان آموز ثبت نام کرده وارد صحبت شدین و ازش پرسیدین که اینجا چجور موسسه ای هست و کیفیت اساتیدش چقدر هست و اینطور سوال ها.

این افراد معمولا واکنشی که دارند از ۳حالت خارج نیست!(کاملا تجربی هست این قسمت! البته کل مقاله تجربیه!! این تیکه اش خیلی بیشتر…)

حالت اول جواب طرف مقابل:

فرد در جواب برمیگرده میگه ببین دوست من(!)، زبان یک چیزیه که خودت باید خیلی کار کنی، در یادگیری مهم خود فرد هست! اینکه چقدر خودت تلاش کنی مهمه! (بسه ساکت شو لطفا!، این چیزیه که من تو دلم به این افراد میگم و فکر میکنم شما هم همین نظر رو خواهید داشت راجع بهشون)

این فرد کاملا از کلاس زبانی که داره میره ناراضی هست و به احتمال ۹۹% یک یا دو ترم دیگه این آموزشگاه رو ترک خواهد کرد!(او یک فرد ناراضی است)

حالت دوم جواب طرف مقابل:

فرد مسرور شده و با چشمانش به شما لبخند میزنه! این حس شادی رو میتونید توی صورتش حس کنید! (ایول!! این نشانه ی خوبیه؛ یعنی این فرد احساس خوبی نسبت به آموزشگاه زبانی که داره میره داره)

مسلما شروع به تعریف کردن از موسسه و دبیران و سیاست گذاری های خوبش میکنه!… بپرسید و ببینید چند ماهه که داره میاد اینجا… اگر بیش از شش ماه شده و هنوز راضیه، یک نشانه  ی بسیار خوب هست که این موسسسه میتونه همون جایی باشه که تحقیقات شما پایان می یابه و ثبت نام میکنید!!!

(نکته ی آماری: مهم نیست ترم های موسسه چند ماهه هست، بعد از ماه ششم اکثر افراد از زبان خوندن خسته میشن و اصطلاحا به شیب میخورن، کسانی که شیب رو رد کنند یک قدم بزرگ به حرفه ای شدن توی زبان انگلیسی نزدیک شده اند.)

حالت سوم جواب طرف مقابل:

فرد  نه مثل حالت اول شروع میکنه به نصیحت کردن شما، نه مثل حالت دوم وقتی ازش راجع به موسسه میپرسین گل از گلش میشکفه! این فرد شروع میکنه یک یا چندتا از خاطراتی که از دبیران موسسه داشته رو برای شما تعریف میکنه(مثلا آقای فلانی خیلی دبیر دلسوزیه و اوایل که من خیلی ضعیف بودم خیل بهم کمک کرد و از این حرفا)… این شخص هم راضی نیست از موسسه و شاید خودش هم ندونه این موضوع رو! برای اینکه باور کنید حرفی که میزنم از روی هوا نیست شماره تلفن اون فرد رو بگیرین و بعد ۴ ماه بهش زنگ بزنید و احوالش رو بپرسید، احتمالا موسسه زبانش رو عوض کرده تا اون موقع.

چنین شخصی رو خنثی در نظر بگیرید(نه ناراضی/نه راضی! خنثی) و برید با یک نفر دیگه صحبت کنید.

---

خیلی خوب، بگذارید خلاصه کنم فاکتور های مهم در انتخاب آموزشگاه مناسب رو:

نکته اول) ببینید، تعداد افراد کلاس نباید بیش از اندازه باشه.

نکته دوم) ببینید چه جور آدم هایی میان توی اون موسسه ثبت نام میکنند.

نکته سوم) به مسیر رفت و آمدتون دقت کنید.

نکته چهارم) از فلافلی مامان جون فلافل نخورید!

– – – – – – – – – – – – – –

آپدیت: لطفا سوالات و نظراتتون رو کامنت بذارین.

پی نوشت: یکی از دوستان پرسیده بودند(توی تلگرام پرسیدن!) که دقیقا وقتی وارد موسسه میشن برای برانداز کردن، به منشی چی بگن! خب من توی مقاله گفتم که از کیفیت آموزشگاه از منشی سوال نپرسین. خب، میتونین برای اینکه ببینید منشی چقدر سرحال هست و چقدر احترام میگذاره به شما (۲فاکتور بسیار مهم)، برید و ازش بپرسید که مثلا هزینه های کلاس ها به چه صورت هست؟ تایم کلاس ها چجوریه؟ ترم ها چند ماهه هست؟ … همین تعداد سوال کافیه که متوجه بشید چندچنده منشی.

نظر یکی از دوستان بنده راجع به این مقاله:

نظر یکی از اداره کنندگان اموزشگاه زبان راجع به مقاله: